Het was ergens eind april op een vrijdagochtend in 2015, toen ik met vage buik- en darmklachten naar de huisarts ging. Ik had een afspraak gemaakt omdat ik al enige tijd last van obstipatie en een dikke harde buik. Bij de huisarts ging gelijk alle alarmbellen af en hij stuurde me direct door naar het ziekenhuis. Een uur later lag ik bij de röntgenafdeling op de behandeltafel en ik kreeg daar te horen dat ik een enorme cyste in mijn buik had. Zo groot dat ze nog geeneens konden meten hoe groot precies. De schatting was zo groot als een watermeloen.
En die cyste veroorzaakte dus deze klachten. Ze gaven aan dat ik de komende weken mijn agenda vrij moest maken, voor alle onderzoeken die zouden volgen.
3 weken later volgde een zware buikoperatie en met succes werd er niet 1 maar 2 enorme tumoren verwijderd.
Mijn beide eierstokken waren veranderd in een tumor en mijn baarmoeder werd ook verwijderd.
De patholoog gaf 10 dagen na de operatie het verlossende antwoord. Er waren geen uitzaaiingen en een chemo was daarom niet nodig. Wat was ik gelukkig met die uitslag! Ik was verlost van de vreselijke ziekte en mocht godzijdank verder met mijn leven. Met een positieve instelling ging ik aan de slag om te herstellen.
De periode van herstel werd een enorm gevecht voor me. Mijn immuunsysteem liet me in de steek en in plaats van dat ik op zou moeten knappen, kreeg ik allerlei gezondheidsklachten cadeau.
Zoals pijnlijke, stijve en ontstoken gewrichten. Ik had dagelijks spierpijn, huidpijn, hoofdpijn, ontstoken heupen, achillespezen, migraine aanvallen, zo heftig dat ik er van moest spugen.
Ook mijn geheugen liet me in de steek, ik kon niks meer onthouden en kon me niet meer focussen op mijn werk.
Er waren periodes dat mijn zicht slecht was en dat ik de kracht in mijn handen en voeten verloor.
Slapeloze nachten waren aan de orde van de dag en mijn energie was ver te zoeken.
Eerst werden deze klachten onder de noemer overgang geplaatst, jaren later bleek het chronisch te zijn.
Acute reuma, artrose, fibromyalgie en jichtaanvallen werden mijn dagelijkse kost.
Die klachten hebben er in 5 jaar tijd behoorlijk ingehakt .
Mijn zelfvertrouwen was compleet weg.
Uiteindelijk ben ik mijn toenmalige baan en een diverse “vrienden” verloren.
En probeer na al die tegenslagen maar eens positief en dankbaar te blijven voor die gegeven 2e kans.
Ik eindigde in een vette burn-out. Ik had geen baan meer, mijn eigenwaarde was weg en ik lag thuis huilend in bed of op de bank.